Prolog

            Była ciepła letnia noc, siedziałem nad brzegiem jeziora znajdującego się nieopodal Riddle Manor, wpatrywałem się w nienaruszona tafle wody. Lubiłem tutaj przychodzić, pobyć chociaż przez chwile w samotności, wyciszyć się, pomyśleć. Tylko wtedy mogłem być sobą, mogłem ściągnąć tę maskę obojętności z twarzy, dać upust emocją. Przy ojcu nie wolno mi było okazywać słabości, był on bezwzględny, stanowczy, zawsze chodzi dumny jak na arystokratę przystało, ale jestem przekonany że gdzieś za tą maską twardego i obojętnego mężczyzny kryje się miłość do mojej matki.  No właśnie miłość..  Czym tak naprawdę się ona objawia? Czy można ją w jakikolwiek sposób zdefiniować? 

Spojrzałem na ogromny budynek znajdujący się za moimi plecami Czas wracać – pomyślałem i powolnym krokiem skierowałem się do bramy prowadzącej do rezydencji, która zastępowała mi dom. W środku panowało zamieszanie,  wszyscy spieszyli się do jadalni gdzie przeważnie odbywały się zebrania śmierciożerców, wolnym krokiem ruszyłem w stronę dębowych drzwi,  kątek oka dostrzegłem Zabiniego i Parkinson siedzących już przy swoich rodzicach, Snape’a ze swoją żoną rudą żoną Libby i córką Rebecca,  naprzeciwko Severusa siedziała Bellatrix wraz ze swoim synem Trevorem.  Udałem się  na drugi koniec stołu i usiadłem między swoimi rodzicielami . Gwar, który panował w pomieszczeniu w jednej chwili ustał kiedy do Sali wkroczył Tom Marvolo Riddle wraz ze swoją małżonką Alison.  Wszyscy wstrzymywali oddechy i z niecierpliwością wyczekiwali powodu dla, którego Czarny Pan ich wezwał.

- Cieszę się, że wszyscy tak szybko wstawili się na moje wezwanie – rozległ się donośny głos Lorda Voldemorta – Otóż wezwałem was tutaj ponieważ dzisiaj mijają siedemnaste urodziny mojej jedynej córki a co za tym idzie jedynej dziedziczki Salazara Slytherina.

Po Sali rozległy się ciche szepty.

- Problem tkwi w tym – kontynuował Czarny Pan – że nawet ja ani moja małżonka nie wiemy jak wygląda nasza córka, jedyna informacja jaką dysponujemy to ta, że uczęszcza do Hogwartu i jest wychowywana przez rodzinę mugoli i  nie ma najmniejszego pojęcia o swojej czystości krwi. Waszym zadaniem jest znaleźć ją i sprowadzić do Riddle Manor – oznajmił stanowczym głosem Tom.

- Panie.. – zaczął Yaxley – ale jak ją rozpoznamy?

 - Jak? – zasyczał Voldemort – To jest dobre pytanie Yaxley, już wam tłumacze. Otóż na prawym ramieniu mojej córki w dniu jej siedemnastych urodzin na jej prawym ramieniu pojawi się znamię Salazara Slytherina w kształcie przypominającym wijącego się węża. 
Wszyscy zgromadzeni w ciszy wysłuchiwali tego co ich  Pan miał im do powiedzenia.

- Macie znaleźć ją i sprowadzić jeszcze przed zakończeniem roku szkolnego – rozkazał Czarny Pan – dla tego, który ją znajdzie i przyprowadzi czeka nagroda – mówiąc to Voldemort wraz ze swoją żoną podnieśli się z krzeseł i wyszli z pomieszczenia, natomiast w śród śmierciożerców rozpoczęła się dyskusja, obstawianie, która to ze szlam może być córką Czarnego Pana.  Natomiast w mojej głowie rozbrzmiewało słowo „nagroda” i pragnienie by ją zdobyć.  A wiadomo, że bezwzględny Draco Malfoy zawsze dostaje to czego chce.

***

 Z niecierpliwością czekam na wasze opinie ;))